“Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κι επήγα.
Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν …”
Κωνσταντίνος Καβάφης
Όπως το λέει ο ποιητής. Αφεθήκαμε κι επήγαμε … Στην ορεινή Κορινθία και Αρκαδία απολαύσαμε τα φυσικά τοπία και τους γραφικούς οικισμούς, ακολουθώντας μονοπάτια περιοχών που είναι διάσπαρτες από μύθους και ιστορία.
Στις 7 και 8 Απριλίου πραγματοποιήσαμε την περιβαλλοντική εκδρομή μας με συνοδούς τους καθηγητές Ε. Τζαννετέα και Α. Αγγελέλη. Πρώτος σταθμός μας η ορεινή λίμνη Στυμφαλία, γνωστή από την ελληνική μυθολογία για τον 6ο άθλο του Ηρακλή, που αντιμετώπισε τις Στυμφαλίδες όρνιθες. Επισκεφθήκαμε το Μουσείο Περιβάλλοντος, όπου παρακολουθήσαμε εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τον σημαντικό υγρότοπο της λίμνης, μέσα από το οποίο διαπιστώσαμε την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης και την αρμονική συνύπαρξή τους στο χρόνο. Μετά περπατήσαμε στο μονοπάτι που συνδέει το μουσείο με τα ερείπια της αρχαίας πόλης Στυμφάλου, όπου θαυμάσαμε πανοραμικά τη λίμνη και τα γύρω βουνά. Επόμενος προορισμός μας η πανέμορφη, τεχνητή λίμνη Δόξα στον Αρχαίο Φενεό Κορινθίας. Μια από τις λίγες φορές όπου η ανθρώπινη παρέμβαση δεν αλλοίωσε το περιβάλλον, αλλά άφησε πίσω της ένα φανταστικό τοπίο. Περπατήσαμε περιμετρικά της λίμνης μέσα στο όμορφο δάσος της και φτάσαμε ως το εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου στο κέντρο της λίμνης, που ενώνεται με μια στενή λωρίδα γης. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας στο νομό Αρκαδίας και το απόγευμα φτάσαμε στην Τρίπολη. Τη δεύτερη μέρα αναχωρήσαμε για τα γραφικά χωριά του Μαινάλου, με πρώτο σταθμό τη Δημητσάνα, όπου επισκεφθήκαμε την Ιστορική Βιβλιοθήκη, που αποτελεί ένα πολύτιμο κειμήλιο παιδείας και εκπαίδευσης. Ιδρύθηκε μαζί με την περίφημη Σχολή Δημητσάνας το 1764 και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της Επανάστασης του 1821, καθώς το χαρτί των βιβλίων “θυσιάστηκε” για την κατασκευή πολεμικού υλικού. Σήμερα φιλοξενεί 35.000 τόμους βιβλίων και στους χώρους της εκτίθενται τα οστά του Παλαιών Πατρών Γερμανού, η σέλα του αλόγου του Παπαφλέσσα , προσωπογραφίες μεγάλων μορφών του Έθνους και μια λαογραφική συλλογή. Δεύτερος σταθμός η Στεμνίτσα, ένα από τα πιο γραφικά χωριά του Μαινάλου, σε υψόμετρο 1100 μ. Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 η Στεμνίτσα έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού υπήρξε κέντρο εφοδιασμού, ενώ πολλοί Στεμνιτσιώτες υπήρξαν αγωνιστές και μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Ο οικισμός αποτελεί αληθινό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, ενώ η πλούσια φύση της περιοχής προκαλεί τον επισκέπτη να απολαύσει την ομορφιά του ορεινού τοπίου και να χαθεί στα δασικά μονοπάτια και στο φαράγγι του ποταμού Λούσιου.
” Η Δημητσάνα έδωσε στο Έθνος τα δυό πολυτιμότατα εφόδια: τα όπλα και τα βιβλία. Ενίσχυσε την ψυχή και όπλισε το κορμί. Έμαθε το πνεύμα ν’ αγαπά και να χαίρεται τη λευτεριά…”
Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος
